نیروی كابلهای پیشتنیدگی، هنگام عملیات كشش دارای حداكثر مقدار خود هستند. پس از اتمام عملیات كشش، نیروی موجود در كابلها افت پیدا میكنند. افتهای بوجود آمده را میتوان در دو بخش تقسیمبندی نمود. افتهایی كه بلافاصله پس از كشش كابل روی میدهند (افتهای كوتاه مدت Short Term Losses) و افتهایی كه پس از گذشت زمان و حین بهرهبرداری از ساختمان بوجود میآیند (افتهای دراز مدت Long Term Losses). سه عامل اصلی علت ایجاد افتهای كوتاه مدت هستند. اولین افت، افتی است كه به واسطه جا خوردن گوه در داخل مهار انتهایی روی میدهد (Seating Loss). گوه جهت تثبیت در محل خود مقداری داخل مهار انتهایی نشست میكند و یا اصطلاحاً جا میخورد. بسته به شكل مهار انتهایی و گوه این مقدار متغییر است. عموماً در مهارهای انتهایی كه در كارهای ساختمانی استفاده میشود افت گوه حدود 6 میلیمتر میباشد. دومین افت، افت اصطكاكی است كه بواسطه اصطكاك بوجود آمده بین كابل و جداره غلاف فلزی یا پلاستیكی و یا بدلیل انحنای موجود در كابلها بوجود میآید (Friction Loss). نیروی هر كابل از محل كشیده شدن بواسطه افت اصطكاكی در طول آن به تدریج تا انتهای دیگر كاهش پیدا میكند. سومین افت، افت كوتاه شدگی الاستیك میباشد(Elastic Shortening). بعد از اعمال نیروی پیشتنیدگی، مقطع بتنی دچار كوتاه شدگی بواسطه نیروی محوری میشود. هر چند كه این میزان كوتاه شدگی بسیار كم میباشد اما همین مقدار باعث افت نیروی پیشتنیدگی میشود. افتهای دراز مدت بواسطه سه عامل روی میدهند. اولین افت ناشی از جمع شدگی (Shrinkage) بتن میباشد. بتن به مرور زمان آب از دست میدهد و نیاز به جمع شدگی و انقباض دارد. با جمع شدن مقطع بتن، میزان نیروی پیشتنیدگی در كابلها افت پیدا میكند. دومین افت ناشی از خزش (Creep) بتن میباشد. زمانی كه بتن در مرور زمان در معرض بارهای دائمی قرار میگیرد، دچار افت یا وادادگی میشود. این موضوع نیز سبب كاهش نیروی پیشتنیدگی خواهد شد. سومین افت دراز مدت مربوط به وادادگی (Relaxation) فولاد پیشتنیدگی است. كابلهای پیشتنیده نیز به مرور زمان تحت اثر نیروی كششی وارده دچار افت نیرو میشوند. مجموعه افتهای كوتاه مدت و دراز مدت باعث افت نیروی پیشتنیدگی در كابلها خواهد شد. از آنجایی كه در كارهای ساختمانی، مراجعه جهت اندازهگیری نیرو میسر نیست و امكان كشش مجدد حین بهرهبرداری وجود ندارد، طراحی دالها بر اساس نیروی افت پیدا كرده نیز كنترل میشود تا نیازی به جبران نیروی از دست رفته نباشد. این موضوع باعث میشود كه حجم مصرف كابل پیشتنیدگی نسبت به حالتی كه نیروها دچار افت دراز مدت نمیشوند افزایش یابد. در كارهای پیشتنیده حساستر مانند پیشتنیدگی پلها، كه از طرفی حجم نیروی پیشتنیدگی نیز بسیار زیاد است و از طرف دیگر امكان كنترل نیرو و كشش مجدد نیز وجود دارد، از این رویكرد (كنترل نیرو و كشش مجدد) استفاده میشود. اما در كارهای ساختمانی افتهای كوتاه مدت و دراز مدت در محاسبات منظور میگردد و نیاز به كشش مجدد در مرور زمان نمیباشد.